Ein Arabisches Sprichwort sagt: دستور زبان مجموعه قوانین و ضوابط حاکم بر ساختار واژه‌ها، جمله‌ها، واج‌ها و آواها و معناها در زبان است. به عبارت دیگر دستور زبان مجموعه قواعد و آیین هایی است که اهل زبان آن‌ها را به طور ناخودآگاه فرا گرفته و زبان‌آموزان برای درک بهتر گفتار و نوشتار اهل زبان آن را می‌آموزند[۱]. در تقسیم‌بندی‌های سنتی دستور زبان بطور کلی از دو شاخه واژه‌شناسی (صرف) و جمله‌شناسی (نحو) تشکیل شده است. صرف و نحو با هم دستور یک زبان را تشکیل می‌دهند. ولی امروزه دستور زبان را که زیرشاخه‌ای از دانش زبان‌شناسی بشمار می‌آید دارای بخش‌های زیر می‌دانند: * آواشناسی * واج‌شناسی * صرف * نحو * معناشناسی [ویرایش] جستارهای وابسته Rührend nicht wahr?besonders bei: هایی است که اهل زبان آن‌ها را به طور ناخودآگاه فرا Kamen mir fast die tränen